Ongeveer anderhalf jaar geleden had B ontzettend veel last van vermoeidheid en lusteloosheid. Ze had weinig zin om dingen te ondernemen en kon eigenlijk de hele dag wel slapen. Waar we eerst dachten dat dit veroorzaakt werd doordat J slecht sliep, begonnen we hier langzaam aan te twijfelen. Nadat B een paar keer bij de huisarts was geweest, besloten ze toch maar wat bloedonderzoeken te doen. Uit deze bloedonderzoeken kwam naar voren dat B een te snel werkende schildklier heeft: Hypertheroïde.
Inhoudsopgave
Hyperthyreoïdie en zwangerschap
Maar wat voor impact heeft zo’n te snel werkende schildklier dan? Nou, punt 1 was een redelijk belangrijke: de kans op een zwangerschap was erg klein. Doordat de schildklier te snel werkt en er teveel hormonen aangemaakt worden, bemoeilijkt dat de innesteling. Onze plannen voor een tweede kindje konden dus de koelkast in, toch…? Niet dus! Zoals je eerder kon lezen, was ze een paar weken later toch, heel onverwacht, zwanger. Maar goed, zwanger worden was niet het enige probleem bij Hyperthyreoïdie.
Zwangerschap in het ziekenhuis
Toen we erachter kwamen dat B de ziekte van Graves had (een vorm van Hyperthyreoïdie), werden we direct overgedragen van de verloskundige naar het ziekenhuis. Het is toch wel even wat anders hoor, naar het ziekenhuis in plaats van de Verloskundige. In het ziekenhuis kom je bijna niet dezelfde mensen tegen. Elke controle is het afwachten welke Verloskundige/Gynaecoloog je nu weer te zien en te spreken krijgt. Gelukkig zaten er ook voordelen aan de Hyperthyreoïdie. De artsen wilden de groei van de baby extra goed in de gaten houden. Uiteindelijk denk ik dat we bijna 20 echo’s hebben gehad wat wel heel bijzonder was. Op die manier zie je die kleine man nog beter groeien.
Gesprek met de kinderarts
Voor de bevalling hadden wij nog een gesprek met de kinderarts wat er Post Partum (na de bevalling) nu allemaal zou gaan gebeuren. Tijdens de zwangerschap waren er namelijk antistoffen in het bloed van B aangetroffen tegen de schildklier. Dit was de reden dat wij minimaal 2 dagen in het ziekenhuis zouden moeten blijven na de bevalling. Tijdens het gesprek met de kinderarts werd aangegeven dat de kans klein was (minder dan 7%) dat de baby ook last zou krijgen van zijn schildklier. Om de baby goed te kunnen observeren, zouden wij dus 2 dagen in het ziekenhuis moeten blijven. Als alles goed ging, mochten we daarna naar huis. Daar zag ik toch best wel tegenop.
Post Partum
En toen was daar het grote moment: wij werden Papa en Mama van onze 2e zoon! Na de bevalling (waarover in een volgende blog meer) werd er direct bloed afgenomen uit de navelstrang. Omdat dit uit de navelstreng kon, hoefden ze D niet te prikken op die dag. Op de 2e dag moest nogmaals bloed afgenomen worden, maar dan via een hielprik. Tot onze grote verbazing kregen we een aantal uren na de bevalling geweldig nieuws: de combinatie van de bloedwaarden uit de navelstreng en de laatste check op antistoffen bij B waren zo positief dat we al naar huis mochten! Dit betekende wel dat we de volgende dag op en neer naar het ziekenhuis moesten voor de bloedafname, maar dat namen we voor lief.
Hielprik in het ziekenhuis vs thuis
Elke Papa en Mama kennen de hielprik thuis wel. Je kleintje krijgt een klein sneetje in de hak van zijn voet om wat druppels bloed op een test te laten druppelen. Met die test wordt getest op een aantal afwijkingen/ziekten. Sinds januari dit jaar wordt er op 19 ziekten getest. Dit zijn 2 ziekten meer dan waar voorgaande jaren op gecontroleerd werd. Maar voordat de hielprik thuis werd afgenomen, moesten we dus nog bloed af laten nemen in het ziekenhuis. In het ziekenhuis werd het sneetje gemaakt en werd er een (half?) buisje bloed afgenomen. Ik vond het redelijk hardhandig gaan, aangezien ze flink in zijn voet ‘knepen’. Bij de hielprik thuis ging dit een stuk vriendelijker er aan toe. Hier liet de dame van Zuid Zorg het bloed gewoon uit het voetje druppelen in plaats van te knijpen. Weer wat geleerd dus.
Aangifte en een telefoontje
Toen we op dag 2 naar het ziekenhuis gingen, was dat niet alleen voor de bloedafname bij D. Ook gingen we aangifte doen. Sinds kort kan dit hier namelijk ook weer in het ziekenhuis. Omdat B zich zo goed voelde, en ze mij niet alleen met D naar de bloedafname wilde laten gaan, ging ze mee naar het ziekenhuis. Voordat we bloed gingen afnemen, kwamen we eerst bij de ambtenaar van de gemeente terecht. Daar mocht we aangifte doen van D. Omdat B er bij was, leek het mij wel heel bijzonder om haar aangifte te laten doen. En zo staat op D zijn geboorteaangifte dat zijn Mama aangifte heeft gedaan 🙂 . Na de aangifte en de bloedafname gingen we weer naar huis. Na een paar uur werden we gebeld dat de bloeduitslagen van D er prima uitzagen: geen afwijkingen te vinden van de schildklier!
Post Partum naar de kinderarts
En toen was het alweer donderdag. De dag dat wij de eerste afspraak (thuis) hadden met het consultatiebureau en de (hopelijk) laatste bloedafname bij D. Maar voordat we bloed af lieten nemen, mochten we naar de kinderarts. De kinderarts checkte D van top tot teen. Ze luisterde naar zijn hart en longen, hij werd gewogen en gemeten. Dit zag er allemaal prima uit. Maar toen was daar de thermometer. Eerst had ze een kapotte thermometer in zijn bil gestoken en toen ze eindelijk een werkende had gevonden, ging die er nogal ruw in. D moest heel hard huilen en wij waren even verbaasd. Natuurlijk kan iedereen een foutje maken, maar dit ging wel erg lomp… Gelukkig was D snel weer wat rustiger en waren er geen tekenen van Hyperthyreoïdie.
De laatste bloedafname?
Nadat D al geteisterd was door de kinderarts, stond daar het bloedprikken voor de deur. Oftewel knijpen in kindervoetjes… Gelukkig waren we snel aan de beurt en had ik D zijn voet al wat opgewarmd. Met warmere voeten stroomt het bloed wat beter uit zijn voet; althans dat was de bedoeling. Ineens moest er geen half buisje bloed afgenomen worden, zoals vorige week, maar liefst 2 volle buisjes! Na 5 minuten voeten kneden kwam er te weinig bloed uit zijn voetje en moesten ze hem nog een keer prikken. Ook deze 2e prik was onvoldoende voor 2 volle buisjes en tot overmaat van ramp moest ook zijn andere voet eraan geloven. De tranen stonden me nader dan het lachen hoor. D bleek er weinig om te geven: bij de eerste 2 prikjes was er nog een huiltje te horen, maar bij de derde was er niets meer aan de hand.
Het laatste telefoontje
Nadat we al deze ellende van de dag een beetje verwerkt hadden, werden we aan het eind van de dag door de kinderarts gebeld. Bij D was geen enkele indicatie dat hij last had van Hyperthyreoïdie. We moeten hem de komende tijd wel nog goed in de gaten houden, maar zijn dossier is hiermee nu voorlopig gesloten. We hoeven niet meer naar de kinderarts en ook het bloedprikken is verleden tijd. Wij hebben een klein feestje gevierd dat onze 2e zoon nu ook helemaal kerngezond is! 😀
Wat fijn dat alles goed is! Bij Dion haalde ze in het ziekenhuis ook bloed uit z’n voet. O man! Ik heb zitten janken en trillen daar! Het ging zoooo hardhandig en gillen dat hij deed. Toen ik het bij jou las kwamen de rillingen weer omhoog.
We zijn echt heel blij dat het allemaal goed gaat. En ja, dat bloedprikken is echt verschrikkelijk he…