Het besef dat je papa wordt is ondertussen goed doorgedrongen. Nu wordt het tijd voor andere dingen: een babykamer inrichten, babykleding kopen en nog veel meer nieuwe dingen waar je als papa to be nog nooit over na hebt gedacht.
Al weken probeer je het onderwerp babykamer te ontwijken. Het vooruitzicht om samen met mama 2 be al die verschrikkelijke babywinkels af te gaan; je kunt je leukere dingen bedenken. In de tussentijd heeft mama 2 be al een complete lijst op Google gevonden met allerlei spullen die je moet kopen: een heuse babyuitzet. Nu de eerste periode van de zwangerschap achter je ligt, weet je ondertussen dat het geen goed idee is om je wederhelft tegen te spreken. Van molton dekens tot tummy tubs en van hydrofiel luiers tot flessenwarmer, zo maar een greep uit de lijst van dingen waar je als papa 2 be nog nooit van hebt gehoord.
Dan is het moment toch daar: de moed zakt je toch een beetje in de schoenen als je bedenkt hoe je de hele dag in muffe babywinkels door gaat brengen waar allemaal vrouwen met losgeslagen hormonen rondlopen. Ik kan je vertellen: het is minder erg dan het in eerste instantie lijkt. Na 3 winkels ken je alle verkooppraatjes van de medewerkers wel, maar het is wel een openbaring om te zien wat er allemaal te krijgen is. Voorlopig is het nog allemaal oriënterend, want je weet (nog) niet of het nou een jongen of een meisje wordt.
Wat ik nog even vergeten was te vertellen is dat je huis ondertussen al goed gevuld begint te raken met allerlei kleding die je van vrijgevige familie/vrienden hebt gekregen. Een hele hoop rompers, truitjes, broeken, sokken, je kunt het zo gek niet bedenken of iemand heeft er wel nog een lading van liggen die hun eigen kind(eren) toch niet meer passen. Vaak goed bedoeld al deze kleding, begrijp me niet verkeerd, maar het is ook wel een gemakkelijke manier om van overtollige kinderkleding af te komen.
Langzaamaan beginnen dus niet alleen jij en mama 2 be te veranderen, maar nu dus ook je huis.
In de tussentijd kan het zo maar eens zo zijn dat mama 2 be last begint te krijgen van allerlei (vervelende) zwangerschapsverschijnselen. Ze voelt zich niet lekker, lust een hoop dingen niet meer die ze eerst wel lustte en daarbij past ook niet alle kleding meer even goed. Om er zeker van te zijn dat dit allemaal normaal is, moet ze dit van zichzelf allemaal tot op de bodem uitzoeken. Op zich prima, maar ze moet en zal jou daar overal van op de hoogte brengen en haar zorgen over uitspreken. Op een gegeven moment ging het zo ver dat ze van mij niet meer mocht zoeken en dus een “Google-verbod” kreeg, als ze iets wilde weten, mocht ze alleen nog maar naar de verloskundige bellen in plaats van alles zelf te onderzoeken en de meest verschrikkelijke verhalen vinden. Dit werkte prima, daarna werd ze ook een stuk minder ongerust gelukkig.
Na ongeveer 20 weken zwangerschap kom je voor een moeilijke keus te staan: de 20 weken echo staat voor de deur en je hebt vast, al dan niet samen met de toekomstige mama, besproken of jullie nu wel of niet willen weten of het een jongetje of meisje gaat worden. Het heeft allebei zo zijn voor en nadelen: het niet weten is natuurlijk spannend en een grote verrassing, maar als je het wel weet, kun je specifiek jongens of meisjes spullen en kleren gaan kopen. Wij hebben er uiteindelijk voor gekozen om wel te weten of het een jongen of meisje zou worden. Maar eerst even dit: We kunnen er omheen draaien, maar elke papa 2 be wil nu eenmaal graag een jongen. Je zou ook niet eens weten wat je met een meisje zou moeten doen… Met een jongen kun je voetballen, stoeien en later bier drinken en samen gaan stappen. Maar een meisje… je ziet jezelf nog niet zo 1-2-3 een theekransje doen met je dochter, of naar balletles gaan.
Aangekomen bij de verloskundige krijg je eerst een hele uitleg over wat deze afspraak en echo inhouden en, wat blijkt, of het jongen of meisje is, is eigenlijk helemaal niet het spannendste! Tijdens de echo wordt namelijk eerst gekeken of de groei van de baby allemaal volgens schema verloopt en met name de groei en ontwikkeling van de organen en het skelet is hier extra belangrijk. Tijdens de echo wordt er een hele checklist afgewerkt en bij elke check voel je toch weer de spanning; Zou het allemaal wel goed gaan? Gelukkig verliep bij ons alles helemaal volgens plan en als klap op de vuurpijl werd ons ook nog verteld dat het een jongen is! Je kunt je wel voorstellen, mijn dag en week kon niet meer stuk!! Als afsluiting nog een aantal mooie foto’s mee, die je volgende dagen vol trots aan iedereen laat zien die het maar wil zien.
Halverwege de zwangerschap en je weet nog maar een heel klein beetje van wat er de komende tijd te wachten staat…
Onderwerp volgende blog: frustraties, schijnweëen en de bevalling
Wat leuk om dit verhaal ook eens vanuit het perspectief van een man te lezen 🙂
Thanks voor je leuke reactie! Het is wel al een oude blog haha