Hey papa’s (to be),
Jullie herinneren je vast allemaal het moment dat je hoorde dat je vader werd. Sommigen van jullie zullen het grondig gepland hebben, terwijl het voor anderen misschien als één grote verrassing kwam.
Ikzelf zat daar precies tussenin: we waren wel aan het plannen om een baby te krijgen, maar we waren (nog) niet actief aan het “oefenen”.
En toen was daar ineens het GROTE moment: mijn vrouw belde me op terwijl ik op het werk was en zei tegen me, uit het niets: “Dag Papa”. Ik wist niet waar ze het over had en dacht dat ze een grapje maakte. Ik zei: “hoe bedoel je, Papa”. Ze lachte en huilde tegelijkertijd en vertelde me dat ze een zwangerschapstest had gedaan en die gaf aan dat ze zwanger was. Ik wist uiteraard niet hoe ik moest reageren, want ik zat op mijn werk. Uiteindelijk heb ik een excuus bedacht dat ik naar huis toe moest omdat mijn vrouw zich niet lekker voelde (wat niet zover van de waarheid zat natuurlijk) en heb toen veel te hard naar huis gereden.
Toen ik thuis aankwam knuffelde ik mijn vrouw uitgebreid en ze begon alweer te huilen; ik dacht: “Begint dat nu al…?!”. En toen kwam het ineens binnen: ik wordt Papa!! Het was een geweldig gevoel, maar het triggerde ook de nodige zorgen:
- Wordt het een jongen of een meisje?
- We moeten naar de dokter om te controleren of het allemaal goed gaat en informatie ophalen
- We moeten een verloskundige zoeken die gaat controleren of alles gedurende de zwangerschap goed gaat, de echo’s uit gaat voeren, tips gaat geven, etc.
- Is ons huis wel de juiste plek om een kind groot te brengen (we woonden in een appartement op de derde verdieping zonder lift)?
- Kunnen we het financieel allemaal wel aan?
- En nog een hele hoop andere zorgen
Vervolgens zijn we diezelfde middag nog naar de dokter gegaan en hebben toen meer informatie ontvangen over de zwangerschap.
Graag hoor ik of jullie het leuk vonden om deze blog te lezen, ik zal in de komende tijd nog meer verhalen posten over de achtbaan richting het vader worden.
Onderwerp volgende blog: de verloskundige en de eerste echo