Kerels met een Kleintje: Week 4

Tweet

Wat een leuke verhalen heb ik al uitgeschreven voor de Kerels met een Kleintje rubriek! Het blijft erg leuk om de antwoorden van verschillende vaders te lezen, die het vaderschap toch allemaal weer op hun eigen manier ervaren. Van hele mooie tot hele ontroerende verhalen; in de eerste 3 weken is er al een hoop voorbij gekomen. Deze week is het de tijd voor Marco: de wederhelft van Cassandra van Momambition.nl. Naast de openhartige antwoorden, stuurden Marco en Cassandra ook een paar hele leuke foto’s op, die je ook terug zult zien in de blog. Benieuwd naar zijn verhaal achter het vaderschap van dochtertje Leia? Lees dan snel verder!

1. Waar was jij toen je hoorde dat je vrouw/vriendin zwanger was en wat ging er op dat moment door je heen?

Ik lag op bed en werd wakker gemaakt door mijn vrouw die hysterisch met 2 testen zwaaiden en gilde dat het eindelijk was gelukt. Zwanger worden was voor ons erg moeilijk en na 3 miskramen was ik erg sceptisch. Ik kon het nog niet zo goed een plek geven. Voor mij was het zaak dat de baby ter wereld kwam hoe vreemd dit ook mag klinken.

2. Welke afwijkend (eet)gedrag heeft jou het meeste verbaasd bij je vrouw/vriendin tijdens de zwangerschap?

Normaal is mijn vrouw absoluut van de chocolade en nu wilde ze continue hartige dingen zoals frietjes van de McDonalds, ze heeft zelfs een hele periode gehad dat ze bijna alleen maar fruit at.

3. Ben je (bijna) altijd meegegaan naar de afspraken bij de verloskundige en waarom wel/niet?

Ik heb in totaal 2 afspraken gemist, de 20 weken echo en de controle afspraak omdat ik voor mijn toenmalige werkgever op oefening moest. Ik wilde er altijd graag zelf bij zijn zodat ik zelf ook vragen kon stellen en kon kijken hoe het met de baby ging.

4. Wat vond je van de bevalling, vanuit papa perspectief?

Spannend, maar vooral hectisch. Onze dochter kwam 6 weken te vroeg en was ook nog eens te klein voor het termijn waarop ze werd geboren. Mijn vrouw verloor zo’n 3,5 liter bloed en de placenta wilde niet loslaten waardoor er een kritieke toestand ontstond. Ik heb het geluk dat mijn beide dames ontzettende vechters zijn, maar ik was op dat moment doodsbang om ze te verliezen. Toch vond ik, ondanks de hectiek eromheen, de bevalling zelf prachtig om te zien. Heel bijzonder hoe een klein leventje wordt geboren en wat een kracht er in een moeder schuilt.

5. Wat vond je van de eerste weken nadat je papa was geworden?

Heel eerlijk? Ik vond het vreselijk. Mijn vrouw kon niks, mijn dochter lag in de couveuse en mijn werkgever deed moeilijk. Mijn vrouw mocht uiteindelijk naar huis, maar dochter bleef achter in het ziekenhuis en dus waren we continue tussen huis, werk en ziekenhuis aan het reizen. Bij thuiskomst bleek onze dochter een huilbaby en huilde ze maar liefst 18 tot 20 uur per dag, dit zorgde ervoor dat ze afviel en daarom is ze nog 2 x opgenomen geweest in het ziekenhuis. Het feit dat we de eerste weken in het ziekenhuis verbleven en bij thuiskomst geen kraamzorg of couveuse nazorg kregen maakte alles gewoon extra pittig voor ons als jonge ouders met een prematuur. Nu is dit natuurlijk heel anders, ze is inmiddels anderhalf jaar en al een echt dametje. Ik vind het heerlijk op papa te zijn.

Marco, heel erg bedankt voor de mooie, maar toch ook heftige antwoorden. Wat moet vooral de kraamperiode een ongelofelijk zware tijd zijn geweest. Als ik nu de foto’s en verhalen van jullie voorbij zie komen, zijn jullie hier goed bovenop gekomen en hebben jullie een prachtige dochter!

Ik ben ook heel benieuwd naar het verhaal achter jullie zwangerschap en hoe de Papa dit allemaal ervaren heeft. Wil jij jullie mooie, ontroerende, vrolijke of misschien zelfs verdrietige verhaal in deze rubriek voorbij laten komen, laat mij dit dan zeker even weten!