Donor worden; gewoon doen!

Tweet

Deze week is het weer nationale donorweek. Een aantal weken geleden werd bekend dat een wetsvoorstel om iedereen standaard donor te maken, tenzij je anders aangeeft, door de tweede kamer is goedgekeurd. Of dit ook daadwerkelijk betekent dat de wet er ook gaat komen, is maar de vraag. Het voorstel moet namelijk ook nog door de eerste kamer heen komen en het is maar de vraag of dat ook gaat gebeuren. Het wetsvoorstel, de donorweek; voor mij was het weer een herinnering dat ik me toch echt eens in moest gaan registreren.

Mijn keuze

Tot voor kort stond ik nog niet geregistreerd als donor. En waarom? Ik weet het eigenlijk zelf niet. In eerste instantie is het een stukje confrontatie dat je tegenkomt. Je wordt er weer aan herinnerd, dat je niet eindeloos blijft leven en dat is wel eens even confronterend. De momenten dat ik er over nadacht, waren eigenlijk vooral naar aanleiding van een radioreclame, of een programma op tv. Op die momenten dacht ik vaak: “Ik moet me toch echt eens gaan registreren”. De volgende ochtend, of soms al een paar minuten daarna (noem het Vaderschapsdementie), was het er al bij ingeschoten en kwam het er weer niet van. Het was dus niet een kwestie van niet willen, maar meer laksheid. Voor mij zou het wetsvoorstel dan ook een prima oplossing zijn. Ik denk dat er nog een groot aantal mensen is, die in eenzelfde soort situatie zitten.

Waarom verplicht maken?

Volgens een aantal mensen zit er ook een keerzijde aan het “verplichte” donorschap. Zij vinden dat de overheid in de regel al een beslissing voor jou neemt, zonder dat je daar zelf invloed op hebt. Aan de ene kant klopt dat natuurlijk, maar aan de andere kant wordt er aangegeven dat je je heel eenvoudig uit kunt schrijven als je geen donor wilt zijn. In mijn ogen is dit dan ook een prima optie. Als je namelijk echt geen donor wilt zijn, dan neem je echt wel even een paar minuten om jezelf uit te schrijven. Blijkbaar zijn er ook mensen geweest die, naar aanleiding van het wetsvoorstel, besloten hebben zich juist uit te schrijven als donor. Zij geven aan dat zij niet willen dat de overheid hierover een beslissing neemt; ik vind dit wel erg kort door de bocht. Uiteindelijk draait het toch om de mensen die je kunt helpen en niet de regering…

Registreren als donor leidend?

Mocht er iets met je gebeuren EN je bent geregistreerd als donor EN je organen zijn nog in zo’n staat dat ze gebruikt kunnen worden EN er is een patiënt die ze kan gebruiken, wordt hier dan altijd gebruik van gemaakt? Ik was toch wel enigszins verbaasd toen ik hoorde dat het antwoord daarop Nee is. Uiteindelijk wordt namelijk nog aan de/je nabestaanden gevraagd of zij hier bezwaar tegen hebben. Als de nabestaanden bezwaar hebben tegen donatie, zal er in de regel ook geen donatie plaatsvinden. Dit is dan ook iets waar je zelf over na moet denken als je je registreert als donor. Het is dan ook goed om hier met je naasten over te praten en jouw wens duidelijk te maken.

Alles doneren?

Toen ik mijzelf ging registreren als donor, was zo ongeveer de eerste vraag of ik alles wil doneren. Ik hoor je denken: “Wat moet ik mij voorstellen bij alles?” Onder alles wordt verstaan:

• Alvleesklier
• Bloedvaten
• Botweefsel/kraakbeen/pezen
• Darmen
• Hart
• Hartkleppen
• Huid
• Level
• Longen
• Nieren
• Oogweefsel

Dit vond ik toch best wel een dingetje… Ik kan me namelijk voorstellen dat familie/vrienden je wellicht nog willen zien wanneer je overleden bent. Voor mij persoonlijk, maakt het mij dan niet uit dat “de binnenkant” is leeggehaald. Waar ik wel wat meer moeite mee heb is huid en oogweefsel. Ondanks dat ze waarschijnlijk huid wegnemen op plekken waar je het niet ziet, vind ik dat toch net wat te ver gaan. Ook het oogweefsel is iets wat ik niet wil doneren. Ik denk dat iedereen hier zo zijn eigen ideeën over heeft en dat moet ook kunnen vind ik.

Niet geregistreerd, ook niets krijgen?

En dan is daar nog een hele lastige vraag. Als jij geen organen wilt doneren, moet je dan wel recht hebben om donororganen te ontvangen? Ik zit hier toch wel in dubio. Ik neig naar het “voor-wat-hoort-wat” principe. Als jij zelf niets af wil staan, waarom zou jij dan wel recht hebben om organen te ontvangen? Dit is misschien iets te zwart-wit, maar ik zou dan meer voorstander zijn van een soort voorrangsysteem. Als er twee mensen zijn die hetzelfde orgaan nodig hebben, krijgt degene die wel geregistreerd is voorrang ten opzichte van degene die niet wil registreren.

Meer informatie over het registreren als donor vind je HIER

Ben jij al geregistreerd als orgaandonor en waarom wel/niet? En hoe denk jij over de stelling: Als jij geen organen wilt doneren, moet je dan wel recht hebben om donororganen te ontvangen?