Kerels met een Kleintje: Week 5

Tweet

Een nieuwe dinsdag en dus tijd voor een nieuwe aflevering van Kerels met een Kleintje: zowel op RTL 5 als ook in de rubriek van Tips voor Papa’s. Vandaag is het de beurt aan Etienne; door wederhelft Breg van BregBlogt.nl ook wel aangeduid als “De Rode Hunk”. Etienne en Breg zijn trotse ouders van zoon Laurens. Etienne doet vandaag zijn verhaal op basis van de 5 vragen uit de Kerels met een Kleintje rubriek.

1. Waar was jij toen je hoorde dat je vrouw/vriendin zwanger was en wat ging er op dat moment door je heen?

Stipt half 7 gaat de wekker. Mijn vriendin tikt voor de zekerheid nog een glas water naar binnen en maakt zich klaar voor de test. Ik sta inmiddels aan de kop van de eettafel en wacht rustig af. Een paar seconden later ligt de plastic indicatiestrip op het aanrecht. Vooralsnog zonder uitslag.

Ken je dat typische 1 januari gevoel? Oudejaarslot in je linkerhand, laptop onder je rechter. Hopend op en biddend voor de hoofdprijs, maar je weet vanuit je tenen dat dit te mooi is om waar te zijn.

De eerste test slaat positief uit. Mijn hartslag sprint naar standje oudejaarsknaller. En wat doe doe je als je denkt dat je de oudejaarsknaller hebt gewonnen? Jup! Je checkt nog eens.

Uiteindelijk hebben we er drie strips doorheen gehaald. Twee dagen eerder had ik mijn vriendin namelijk overtuigd van het feit de blauwe streep niet dik genoeg was om een conclusie te trekken. Naderhand volstrekte nonsens natuurlijk. But then again, wist ik veel!

2. Welke afwijkend (eet)gedrag heeft jou het meeste verbaasd bij je vrouw/vriendin tijdens de zwangerschap?

SLAGROOM EN HAGELSLAG! Sorry, maar dit moest even in caps. Het huis was namelijk te klein als deze schijf van twee niet inpandig waren. Sowieso werd het fenomeen toetje verheven tot een goddelijke kunst. Op hoogtij dagen waren de ouderwetse roomboter kruimelcake en chocolade brownie pudding niet aan te slepen. Om even heel eerlijk te zijn, ik gaf maar al te graag toe aan deze tijdelijke verslaving.

Nipt voor sluitingstijd sprinten naar de supermarkt om een van bovenstaande ingrediënten te halen, zorgde er namelijk ook voor dat mijn bordje rijkelijk gevuld werd. Schat? Nemen we er nog 1?

Daarnaast was ik niet geheel voorbereid op het fenomeen nesteldrang. Om er echter voor te zorgen dat ik vanavond weer lekker in bed mag kruipen, laat ik dit even in het midden. Het huis daarentegen heeft er zelden zo schoon uitgezien.

3. Ben je (bijna) altijd meegegaan naar de afspraken bij de verloskundige en waarom wel/niet?

De groeicurve van onze boef leek op zijn huidige tekenkunsten: niet binnen de lijntjes.

Het nadeel hiervan: onze billen waren vaak harder samengeknepen dan achteraf gezien noodzakelijk. Het voordeel daarentegen was dat we een stuk meer van onze eerstgeborene hebben gezien en gehoord dan een gemiddeld ouderpaar. In totaal heb ik één afspraak gemist. Ik weet niet meer waarom, maar ik weet wel dat mijn vriendin in goed gezelschap was.

Op onze NAS (mannenblog toch? Dan mag ik vast wel gewoon NAS zeggen? ;p) staan nog flink wat filmpjes van de echo’s. Gewoon als een blij ei je telefoon voor de monitor houden en zelfs de kleinste onbenulligste details vastleggen. Ik heb er al een tijd niet meer naar gekeken, maar destijds hebben we ze vaak bekeken. Ken je die vaders die te pas en te onpas foto`s en filmpjes tevoorschijn halen voor iedereen die het maar wil zien? Dat was ik!

4. Wat vond je van de bevalling, vanuit papa perspectief?

Wow, heel eerlijk? Ik heb geen idee wat ik tussen de eerste verdachte buikrommel en de geboorte van Laurens dacht. Er moesten dingen gedaan, gehaald en geregeld worden.

Één gedachte daarentegen blijf ik me wel herinneren. Op advies van de verloskundige hadden we ons bed thuis verhoogd door bierkratjes onder de poten te plaatsen. Super macho verhaal natuurlijk als je zoon geboren wordt op bierkratjes. Zorg er dan wel voor dat je geen kleine gouden Brand-bierkratjes gebruikt. Toen we een paar uur met drie man op bed lagen, begonnen deze het te begeven namelijk. Ik bleef met een schuin oog naar de kratjes staren, maar zei geen woord. Mijn vriendin had al genoeg te verduren, dit hoefde er niet ook nog eens bij…

De seconde daarentegen dat onze zoon geboren werd, vervloog al mijn pragmatiek en gingen mijn traanbuizen open!

5. Wat vond je van de eerste weken nadat je papa was geworden?

Her grootste gedeelte van zijn eerste levensweken hebben we in het ziekenhuis doorgebracht. Samengevat: geen toffe tijd! Ook hierbij geldt dat er dingen gedaan, gehaald en geregeld moesten worden.

We waren blij als de prins lekker sliep, zodat ook wij even konden rusten.

Wat drinkt zo`n baby veel, wat een enorme berg luiers en hydrofiel doeken gaan er doorheen? Ik ging van de ene verbazing in de andere. Alles was nieuw!

Hoe dol ik toen ook was met onze prins, vanuit vaderperspectief is een dreumes vele malen leuker. Nu kan ik lekker met hem ravotten, voetballen, torens bouwen en muziek luisteren. Ik ben dan ook heel benieuwd welke veranderingen de komende maanden gaan gebeuren.

Etienne, bedankt voor je mooie verhaal en grappige, herkenbare antwoorden. Wat betreft de kratjes bier onder het bed waren wij maar saai: wij hadden van die saaie grijze plastic klossen onder het bed…
Ik heb mij ook behoorlijk verbaasd over het fenomeen nesteldrang en wat hormonen met het eetgedrag van je vrouw/vriendin kunnen doen. Ik zal me altijd het moment herinneren dat vrouwlief anderhalf uur lang vis had staan bereiden en na 1 hap in huilen uitbarstte en, tussen de tranen door, zei dat ze het helemaal niet lekker vond. Het blijven vreemde wezens, die vrouwen he ;-).

Wil jij of je vriend/man/vriendin/vrouw ook jullie verhaal vertellen in de Kerels met een Kleintje rubriek? Laat me dit dan even weten via Mail, Twitter of Facebook!