Ja, ik ben er weer! Het is alweer een behoorlijke tijd geleden dat jullie iets nieuws konden lezen, maar de prioriteiten lagen even anders. Op het werk was het behoorlijk druk, maar thuis spande toch wel even de kroon. Tijd om jullie even bij te praten over hoe het leven met 2 kinderen nu bevalt, een half jaar later.
Inhoudsopgave
Vicieuze cirkel
De titel doet erger vermoeden dan de werkelijkheid hoor. Maar sinds dat D geboren is in februari, kwam ik toch wel in een soort vicieuze cirkel terecht. Ik had het idee dat mijn week alleen maar bestond uit een vaste routine. Het was vroeg opstaan, werken, thuis komen, met kinderen spelen en naar bed brengen, slapen en vervolgens weer vroeg opstaan. Het weekend had ik vervolgens echt nodig om bij te kunnen komen van de drukte van doordeweeks, waardoor er maar weinig tijd aan leuke dingen besteed werd. Want zo’n tweede kind, dat heeft toch wel een behoorlijke impact ben ik achter gekomen.
Maakt een tweede kind zo’n verschil dan?
Het is natuurlijk maar net wat je gewend bent, maar voor mij maakte een tweede kind behoorlijk wat verschil. Als ik nu terugkijk naar de periode dat alleen J er nog was, hadden we het toen echt ‘makkelijk’. Met 1 kind kan een van de twee (ouders) heel makkelijk ergens heen, lekker even sporten, een avondje weg, of iets anders leuks doen. Als er ineens twee kinderen zijn, wordt dit toch een stukje lastiger. Als ze allebei aandacht willen, moet je OF jezelf in 2’en spitsen, OF allebei 1 kindje bezig houden. Niet dat dit een ramp is, maar je gaat, zeker in het begin, toch wat minder makkelijk beide kids bij Mama droppen, en zelf iets leuks doen.
Terug naar de babyfase
Buiten dat je van 1 naar 2 kinderen gaat, gebeurt er ook nog iets anders: je gaat ook weer terug naar de babyperiode. Een periode die nu niet echt mijn favoriete periode is van het hele ouderschap. In het kort komt het erop neer dat ik niet zoveel heb met baby’s die alleen maar kunnen: huilen, eten, drinken, poepen en piesen. Nu J al 3,5 jaar oud is, kan ik écht dingen met hem ondernemen. Ergens met hem heen gaan, erover praten en hem gelukkig zien als hij iets doet wat hij leuk vindt.
Mini mijlpalen
Natuurlijk is de babyperiode niet alleen maar kommer-en-kwel; er zijn ook hele leuke dingen. Vooral de mini mijlpalen zijn de hoogtepunten: kruipen, staan, eerste tandje, lachen, herkenning als hij Papa (en Mama) ziet, gebrabbel, en nog veel meer. Op dit moment is de kleine man 10 maanden oud en heeft hij al 6 (!) tanden. Daarnaast kan hij al goed kruipen. Ook staat hij al rechtop (met behulp van optrekken aan tafels en stoelen). Het is nu wachten tot hij gaat lopen, maar als hij net zo snel als z’n broer is, kunnen we daar nog wel even op wachten 🙂 .
Schone slaper of nachtbraker?
Voor wat betreft het slapen, is D precies zoals zijn broer: een echte nachtbraker. Ik lees ik nog regelmatig andere blogs/tweets van ouders waarbij de kids al na een paar weken prima doorslapen. Zo anders is het hier (geweest). J had hier al een goede voorzet gegeven: hij sliep pas voor het eerst door bij 9 maanden oud. Nu was het bij D niet zo’n feest gelukkig. Hij sliep al wat eerder door, maar echt constant doorslapen is er nog steeds niet bij. Soms slaapt hij een nacht of 3 achter elkaar goed door, maar vaak is het toch zo dat hij 1 goede nacht afwisselt met 1 (hele) slechte nacht. Een hele slechte nacht is dan 3/4/5 keer wakker worden. We zijn wel een paar keer bij de Osteopaat geweest, maar het effect is minder dan bij J helaas.
De rust weer een beetje teruggevonden met 2 kinderen?
Ze zeggen wel eens dat een Mama 9 maanden nodig heeft om te ‘ontzwangeren’, maar dit lijkt ook voor Papa’s redelijk op te gaan. Ik denk dat ik vorige maand pas echt een beetje aan de nieuwe gezinssituatie ben gaan wennen. Af en toe heb ik echt het idee gehad dat ik (en wij) tegen het randje aan zaten: je bent snel geprikkeld, je bent veel vatbaarder voor griepjes en af en toe verlang je terug naar de tijd met maar 1 kind, of helemaal zonder kinderen. Gelukkig heb ik mijn draai de afgelopen weken weer beter kunnen vinden en probeer ik ook het bloggen weer langzaamaan wat meer op te pakken.
Hoe hebben jullie de eerste maanden als Papa/Mama ervaren? Kostte het jullie ook veel tijd om je draai te vinden en, als je meerdere kinderen hebt, was het verschil tussen 1 kind en 2 kinderen ook zo groot?
Die ‘babyperiode’ lag/ligt mij ook niet zo goed. Ik snap je 100%. Wat je schrijft klopt helemaal, van 1 naar 2 kids is echt veel drukker/uitdagender. In de ogen van mijn vrouw en ikzelf baden de ouders van een enig kind in een zee van tijd Van 2 naar 3 valt goed mee (denk ik na 2maand) dus als je nog kids wenst…..
Geen idee hoe dat met 2 kinderen is maar ik vond de verandering van 0 naar 1 kind echt mega! Slapen is heilig dus gelukkig sliep Evi snel door, die moesten we zelfs nog wakker maken ivm voeding. Enorme bofkont hoor want ik merk wel dat zodra er een gebroken nacht is dat ik geen prinsesje ben. Wel heel tof om weer wat te lezen van je! Hopelijk heb je de smaak weer te pakken
Kimberly recently posted…In wintersferen naar een (grotendeels) overdekt pretpark tijdens de kerstvakantie? Ik deed het en laat je weten hoe ik het vond.