Geef het maar toe, iedere vader ziet er tegenop: Poepluiers.
In de periode voorafgaand aan het vaderschap heb je hier vast al bij vrienden//familie kennis mee gemaakt. De lucht en hoeveelheid die kleine kinderen kunnen produceren heeft je al de nodige klamme handjes en kopzorgen bezorgd; nog voordat je er zelf mee te maken hebt gehad. Maar nu de kleine man/vrouw geboren is, zal je er toch echt aan moeten geloven. En, wat blijkt, het is nog steeds een vies klusje, maar als het je eigen kind is, is het toch wel iets anders dan wanneer het de baby van iemand anders is. In de eerste week na de bevalling, komt het er op neer dat jij toch degene bent die, buiten de kraamhulp, de luiers en kleren moet verschonen. Tot je grote verbazing heb jij het nog eerder onder controle dan je vriendin/vrouw en moet je het haar zelfs uitleggen en laten zien. Het verschonen van een luier zal met de dag eenvoudiger gaan; hou echter wel rekening met onvoorziene omstandigheden: je baby weet precies het moment uit te kiezen om spontaan te gaan plassen/poepen. Je zult altijd zien dat dit is op het moment dat jij de luier aan het verschonen bent. Zorg dan ook dat je buiten bereik van de stralen blijft. Afhankelijk van of het een jongen of een meisje is, moet je een strategische plek uitkiezen. Je moet er wel rekening mee houden dat er toch een moment van onoplettendheid is en je toch onder komt te zitten kan ik je helaas mededelen.
Alsof het in de gaten houden van je baby, het “gewoon” naar je werk gaan, de nieuwe mama helpen, en de slapeloze nachten nog niet voldoende zijn, denken bepaalde mensen (lees: voornamelijk familie/schoonfamilie) het nodig te vinden je te voorzien van allerlei, goedbedoelde, maar vaak ongewenste adviezen. Veelgehoorde adviezen zijn:
– Vroeger deden wij het altijd op deze manier
– Waarom probeer je dat niet eens
– Het is beter dat je nu even naar mij luistert
– Denk je ook een beetje aan jezelf
Trust me, als er iets is waar je niet op zit te wachten zijn het deze adviezen wel. Ondanks dat wij mannen zijn, kunnen wij ook wel aanvoelen op welke manier je je kindje het beste op kunt tillen, wanneer hij moet gaan slapen, en ja, aan onszelf denken proberen we wel, maar het wordt ons niet eenvoudig gemaakt…
Mijn advies is dan ook: laat het over je heenkomen, luister wat ze te zeggen hebben, en doe vervolgens wat jij denkt dat het beste is!
Als de eerste paar weken na de bevalling voorbij zijn gevlogen, lijkt je baby zich ineens op een andere manier te gaan gedragen. Als je dichtbij komt, lijkt hij je echt aan te gaan kijken. Tot nu toe huilde hij waarschijnlijk alleen als er “echt” iets aan de hand was: honger, een vieze luier of vermoeidheid. Nu lijkt hij spontaan echter zo maar te gaan huilen zonder dat daar een directe aanleiding voor is. Ook lijkt hij alleen maar rustig te worden op het moment dat je hem/haar oppakt en vasthoudt. Na wat zoekwerk, kwam ik de “Oei, ik Groei!” app tegen. In deze app staat de eerste anderhalf jaar van je kind beschreven in verschillende groeisprongetjes. Verbazingwekkend genoeg lijkt het in de meeste gevallen sterk overeen te komen met de ervaringen die jij in de afgelopen tijd hebt opgedaan. Mijn tip is dan ook: check deze app eens, je kunt hem gratis downloaden in de App Store (Apple): 
en in de Googe Play Store (Android): 
. Het heeft mij de afgelopen periode veel houvast gegeven; als je weet dat je kind door een groeisprongetje gaat en het voor jou duidelijk is wat er in je kind om gaat, is het een stuk makkelijker hier minder gefrustreerd door te raken!
Onderwerp volgende blog: Bewegingen, het Consultatiebureau en Lachbuien