Help, mijn Papa is voetbal fan

Tweet

“Lieve volgers van de blog van mijn Papa, zouden jullie alsjeblieft even een hartig woordje met hem kunnen gaan spreken? Vanaf het moment dat ik geboren ben, word ik bijna elke dag geconfronteerd met zijn hobby: voetbal. Toen deze week de aflevering van mijn favoriete serie, Kabouter Plop, was afgelopen, zag ik een voorstukje van het programma Help, mijn man heeft een hobby. Nou, in mijn geval heeft mijn papa een hobby en hij slaat daar nogal in door…

Nog voordat ik geboren was, kreeg mijn papa het voor elkaar om van “mijn” favoriete voetbal club (PSV) al een rompertje en een badjas te kopen. Die badjas had mijn slimme papa natuurlijk op de groei gekocht (maat 110), maar hij vond het wel nodig om mij, zo gauw als ik geboren was, meteen even in die badjas te proppen. Ik heb hem toen even goed duidelijk gemaakt dat ik daar niet van gediend was! Dat rompertje zag er eigenlijk nog best cool uit, dus dat mocht hij me wel even aantrekken. Had ik trouwens al gezegd dat ik nog maar net geboren was?! Maar goed, hij zal het wel goed bedoelen toch?

En toen kwam daar het moment waar papa zichtbaar op had gewacht: ik zette met 15 maanden mijn eerste losse stapjes. Ik had nog geen 3 stappen gezet, of daar was die gekke papa weer: hij moest meteen een bal voor mijn voeten gooien om te kijken of ik er tegenaan zou trappen. Als ik nog even goed terugdenk, begon dit zelfs al eerder: toen ik me aan de tafel op begon te trekken, vond die gekke man het verstandig om mij op te tillen en vliegend door de tuin tegen een voetbal aan te laten trappen…

En toen werd PSV vorig jaar kampioen; papa kon zijn geluk niet op. Tot overmaat van ramp kwam mijn tante/peettante vertellen dat “die grote knuffel van PSV” (Phoxy) op haar werk langs kwam met de kampioensschaal. En ja, natuurlijk kon papa daar geen nee tegen zeggen en werd ik meegesleurd om die schaal ook even vast te houden. Wat ik wel leuk vond, was dat ik Phoxy een hand kon geven; in het begin vond ik dit wel een beetje eng, maar ik wilde mij niet laten kennen en gaf hem een hele grote, stoere high five.

En toen kreeg mijn papa 2 weken geleden een mailtje van PSV binnen: als je nu lid zou worden van de Phoxy club (voor fans van 0-6 jaar) kreeg je ook nog een mooie doos met allerlei leuke cadeautjes erbij. Nou, je kunt je na bovenstaand verhaal wel voorstellen dat mijn papa dit zich geen 2 keer liet zeggen. Stiekem wilde hij mij al veel eerder lid maken, maar hij durfde dit mama niet te vragen. Nu vond hij het wel tijd worden en maakte hij mij stiekem lid, wat volgde was een aantal dagen wachten totdat daar een heel mooi pakketje binnen kwam!

Toen ik vorige week thuis kwam van het kinderdagverblijf zag ik het pakketje op de salontafel liggen: een rechthoekige doos met daarop de tekst: Deze doos alleen te openen door echte PSV-fans. Ik was heel erg benieuwd wat hier allemaal in zat, dus dat ga ik jullie hieronder allemaal vertellen.

Het eerste dat ik in die mooie doos vond was een brief speciaal voor mij! Omdat ik nog niet zo goed kan lezen keek ik voornamelijk naar die leuke vos Phoxy op de brief en mijn eerste echte eigen pasje!

Toen papa de brief voor aan het lezen was, was ik eigenlijk meer geïnteresseerd in wat er nog meer allemaal in die mooie doos zat. Als eerste kwam ik een paar hele mooie zonneschermpjes tegen voor in de auto. Veel beter dan die saaie zwarte dingen die papa nu in de auto had hangen!

Nadat ik deze mooie zonneschermen had uitgepakt en door de hele kamer heen had gegooid, was het tijd voor het volgende cadeautje: een super cool boek waar papa mij uit voor kan lezen. In dit boek gaat het erom dat Phoxy de bal kwijt is en wij de bal, samen met Phoxy gaan zoeken. Gelukkig komt dit uiteindelijk allemaal goed en vinden we de bal altijd weer terug!

Het feest hield nog niet op, want er zaten nóg meer cadeautjes in de doos. Het derde cadeautje wat ik uit kon pakken was een heus beloningsbord. Op deze manier kan ik papa leren dat, als hij iets goeds doet, hij een van de beloningsballen op het bord mag plakken. En als hij dan het hele bord vol heeft met de voetballen, dan mag hij weer eens een avondje voetbal kijken :-).

Toen ik papa even haarfijn had uitgelegd hoe dat beloningsbord in elkaar zat, was het tijd voor het 4e cadeautje: een groeimeter! Als papa deze, met veel moeite waarschijnlijk, netjes op mijn muur heeft geplakt, kan ik elke ochtend kijken of ik weer een stukje gegroeid ben.

En als klap op de vuurpijl was daar het laatste cadeautje: een mooi blik met allerlei hele leuke kaarten erin. Op deze kaarten staan allerlei gebeurtenissen die ik, als kleine PSV-fan, al meegemaakt heb, of nog mee moet gaan maken. Je moet hierbij denken aan bijvoorbeeld: de eerste keer dat ik Phoxy ontmoet heb (toen met die Kampioensschaal, weet je nog!), de datum dat het voor mij de eerste keer was dat PSV kampioen werd (toen ik net 1 werd) en nog veel meer van dat soort leuke dingen. Hoog op mijn verlanglijstje staat sowieso nog een keer naar een voetbal wedstrijd van PSV gaan met papa, maar ik heb wat minder moeite om hiermee te wachten dan papa volgens mij…

Zo, hiermee wil ik een einde gaan breien aan deze blog. Het is ondertussen al lang 7 uur geweest en ik hoor papa en mama de trap op komen, dus ik moet snel de blog op gaan slaan en online gaan zetten.

Vinden jullie het leuk om nog meer blogs van mij te lezen, laat dan zeker even een reactie achter. Als ik klaar ben met mijn dutje, zal ik zo snel mogelijk even reageren.

Groetjes,

J.”