Een ode aan mijn vrouw en de Mama van J

Tweet

Vandaag is alweer de dag dat mijn vrouw en ik 3 jaar zijn getrouwd. We zijn nu bijna 11 jaar samen en hebben, zoals iedereen denk ik wel, hoogtepunten en diepe dalen beleefd. Vandaag schrijf ik een ode aan de belangrijkste vrouw in mijn leven.

Bijna 11 jaar geleden leerden wij elkaar kennen op de werkvloer van ons bijbaantje. Wij zagen elkaar allebei niet echt staan: jij, een exotische kleine dame van ongeveer 1.50m.; ik, zoals jij altijd zegt: “een nuchtere Hollandse jongen van 1.85 m.”. Het verschil kon niet groter zijn. Je grote vriendelijke glimlach deed echter alles veranderen, je kreeg deze grote man heel snel klein met je lach en je lieve stem. Ik weet nog goed dat we de eerste keer met elkaar op stap gingen en de vonk eigenlijk pas echt oversloeg. Op dat moment wist ik: dit is de vrouw waar ik oud mee ga worden.

Ondanks dat wij pas 17 en 18 waren, was het gevoel meteen goed. Vanaf het moment dat ik met een lijf vol zenuwen en een trillende stem vroeg of je mijn vriendinnetje wilde zijn tot het moment dat wij volmondig Ja zeiden tijdens ons huwelijk; jij bent er altijd voor mij geweest. Ondanks de vooroordelen die mensen over ons hadden, bleven wij een hecht team waar niemand tussen kwam.

Stiekem hadden wij al vrij snel het plannetje uitgestippeld hoe wij ons leven gingen doorbrengen: eerst zou ik mijn school afmaken en daarna zou jij aan een nieuwe opleiding beginnen. Wanneer wij het dan allemaal een beetje op een rijtje hadden, zouden we gaan kijken of we met elkaar konden samenwonen. Ook over trouwen en kinderen konden we vrijuit met elkaar praten, we discussieerden over het feit dat jij 4 kinderen wilde en ik 2 eigenlijk wel voldoende vond.

Elke vakantie wilden wij ergens anders heen; relaxen op een strand vonden wij wel leuk, maar de omgeving verkennen trok ons nog veel meer. In de afgelopen jaren hebben wij toch al aardig wat van de wereld gezien: van Stockholm tot Madrid en van Thailand tot Curacao: we’ve been there and done that!

Toen wij ruim 5 jaar samen waren, en jij voor bijna een half jaar naar Curacao vertrok voor een buitenlandse stage, wist ik het echt: ik kon me een leven zonder jou niet meer voorstellen. Wat was het afscheid op Schiphol zwaar; ik kon mijn tranen niet bedwingen met de gedachte dat ik je ruim 4 maanden zou moeten missen… Natuurlijk was er Skype en konden we gewoon berichtjes sturen, maar op dat moment woonden wij al 3 jaar lang samen en waren we niet langer dan een dag of 2 van elkaar gescheiden geweest. Gelukkig hadden wij toen onze katten en voelde ik mij niet helemaal alleen thuis.

En toen was daar het heldere moment waar ik op zat te wachten: ik moest je ten huwelijk gaan vragen. In de 4 maanden dat jij in Curacao zat, kon ik mijn plannetje helemaal uitstippelen. Samen met een goede vriendin ging ik een ring voor je uitzoeken: geen grote steen, want daar hield je niet van. Het moest een ring worden die klein, maar fijn was; net als jij. Nadat ik de ring had uitgekozen en je achterna was gereisd naar Curacao, vond ik ook nog eens de perfecte locatie: een kleine baai waar we heel erg romantisch naar de zonsondergang konden gaan kijken. Met alle moeite propte ik het doosje met de ring in mijn broek en moest ik halsbrekende toeren uithalen om ervoor te zorgen dat jij niets in de gaten zou hebben. Uiteindelijk was het grote moment daar: mijn hart gierde door mijn keel, maar ik was nog nooit zo zeker geweest. Gelukkig zei jij ja, en waren we weer een stapje dichter bij het leven zoals wij dat voor ons voor ogen hadden.

Toen wij, vandaag 3 jaar geleden, trouwden kwam onze droom uit: ik trouwde met de liefde van mijn leven (en jij hopelijk ook). Daarnaast kreeg jij de bruiloft die je altijd al in gedachten had: een witte jurk en al onze dierbaren om ons heen. De dag was een dag die we nooit vergeten zouden!

Twee dagen na de bruiloft vertrokken wij op huwelijksreis naar Thailand, tot nu toe nog steeds de mooiste en indrukwekkendste vakantie die wij gemaakt hebben. Tijdens deze vakantie hebben wij een hele hoop tempels gezien; de een nog mooier dan de ander. Bij elke tempel was er wel een moment om een wens te uiten op een andere manier. Zo konden we bij de ene tempel een muntje in een wensput gooien en bij weer een andere moesten wij een beeld van een olifant met 1 vinger op kunnen tillen. Een ding hadden al deze wensen met elkaar gemeen; ik wenste elke keer hetzelfde: een gelukkig leven met jou en een zoon als kroon op ons huwelijk.

Toen twee maanden later bleek dat jij zwanger was, kon mijn leven niet meer stuk! Naast het feit dat je altijd perfect voor mij zorgde en we allerlei leuke dingen met elkaar deden, kregen we nu ook nog een zoon! Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik graag Papa zou worden, en dat ik dan het liefste een zoon zou krijgen, en nu kwam dit ook nog uit ook!

De zwangerschap viel je zwaar en dat deed mij pijn; in die periode had ik er misschien wel nog meer voor je moeten zijn. De lichamelijk klachten en de druk van het werken op het station waren torenhoog. Daarnaast moest je onze kleine grote man, ook nog in je 1.50 m grote lijf grootbrengen, wat al een hele prestatie op zich is. Toen je ook nog eens besloot om de bevalling zonder pijnstilling te gaan doorstaan, besefte ik me pas wat een sterke vrouw je bent. Ik zag hoeveel pijn je had, maar het enige waar jij aan kon denken was de gezondheid van onze zoon. Jij wilde niet dat hij al bij de geboorte eventueel antibiotica moest krijgen en deed er alles aan om hem, zonder pijnbestrijding op de wereld te zetten en het is je gelukt. Deze man kan niet trotser zijn.

Wij hadden ons niet in kunnen denken wat J voor een impact op ons leven zou hebben. Ondanks de korte en zware nachten was jij er altijd voor hem, en nog steeds. Op het moment dat hij niet kan/wil slapen, kun jij het niet laten om bij zijn bedje te gaan staan en hem te troosten. Ik zie wat voor moeite je af en toe hebt om hem zo snel groot te zien worden; het liefste zou je hem altijd bij je willen houden en knuffelen. Wie weet mogen wij dit hele (prachtige) proces nog een keer meemaken, als dit ons gegund is in de toekomst.

Lieve schat, ik ben de meest trotse man en Papa van de hele wereld en mag mij gelukkig prijzen met een vrouw als jij. I hit the jackpot baby!