Deze week was het weer zover. J was alweer een paar weken niet meer ziek(jes) geweest, dus werd het daar weer eens tijd voor. Net de middag voordat hij voor de laatste keer naar zijn 0-2 jaar groep op het Kinderdagverblijf zou gaan, voelde hij zich ineens niet lekker. Hij had wat verhoging, was behoorlijk hangerig en weigerde iets te eten. Dit voorspelde niet veel goeds voor de dag erna: vrouwlief zou een vergadering tot laat hebben en ik was alleen met J.
Inhoudsopgave
Hoesten, huilen en hangerig
Toen wij ‘s ochtends opstonden, was het helaas niet veel beter. Ondanks alles had de kleine man wel prima geslapen (21:00 – 07:00 uur), maar toen hij wakker werd, was het meteen feest. Huilen, huilen en nog eens huilen. Hij wilde niet aangekleed worden, had geen zin om te ontbijten en nam maar een paar slokjes thee. Daarnaast was hij ook nog eens flink aan het hoesten. De verhoging was trouwens ook nog aanwezig, dus we ging enigszins met lood in de voeten naar het Kinderdagverblijf.
Het Kinderdagverblijf
Vrouwlief was de vorige avond druk in de weer geweest om allerlei afscheidscadeautjes voor de kinderen uit J z’n groepen te maken. Ook had ze iets voor de juffen gekocht wat nog ingepakt was. Nadat we dit alles, en J, hadden ingepakt in de auto reden we naar de opvang toe. Daar aangekomen was er nog weinig verbetering: huilend vanuit de auto naar de klas en huilen toen we weg wilden gaan. Een paar uur later belde ik, tegen beter weten in, even op naar de opvang hoe het daar ging. Tot mijn grote verbazing was alles prima in orde: de kleine man dronk goed, had zijn boterham gegeten en was vrolijk aan het spelen. Ik was thuis aan het werk, dus kon hem snel ophalen mocht het nodig zijn. Dit bleek (gelukkig) niet het geval te zijn en ik kon rustig doorwerken.
Naar de supermarkt
Toen ik klaar was met werken, racete ik naar de opvang om J op te halen. Toen we thuiskwamen, zette ik J. in de buggy en ging we naar de supermarkt. Aangezien vrouwlief niet thuis was, en er nog geen plan voor het avondeten was, moest ik nog wat gaan bedenken. J. staat nu niet echt bekend voor het eten van heel veel groenten en juist dat had hij nu nodig. Soep eet hij wel goed daarentegen, dus besloot ik alles in huis te halen voor een heerlijk zelfgemaakte tomatensoep.
Verse Tomatensoep
Maar dan is natuurlijk de vraag: wat heb je allemaal nodig om zelf tomatensoep te maken?
Ingrediënten:
- 500 g verse tomaten: bij voorkeur kleine smaakvolle tomaatjes
- 1 ui
- 2 tenen knoflook
- 1 paprika
- 1 blikje tomatenpuree
- 1 blikje maïs
- 500 ml water
- 1 theelepel bouillonpoeder
- Aantal blaadjes basilicum
- 1 bakje zuivelspread/crème fraiche
- 1 stokbrood
Bereiding:
- Doe wat olie in de pan en fruit de uitjes, knoflook en paprika aan. Wij gebruiken tegenwoordig kokosolie; dit is gezond(er) en het kookt erg fijn
- Was de tomaten, voeg deze toe aan de pan en bak ook de tomaten kort aan
- Voeg het water toe aan de pan en breng het geheel aan de kook. Zorg ervoor dat je de pan op de soep doet om de vitaminen en smaak te behouden
- Voeg de maïs, het blikje tomatenpuree en de bouillonpoeder toe aan het geheel en laat de soep nog een paar minuten doorkoken
- Gebruik een staafmixer om de soep te pureren
- Schep de soep in soepkommen en voeg nog een eetlepel zuivelspread/crème fraiche toe.
- Decoreer de tomatensoep met een blaadje basilicum en een stukje stokbrood
Conclusie
Zoals je hierboven kunt zien is het een simpel klusje en heb je in mum van tijd een heerlijke verse, zelfgemaakte, tomatensoep op tafel staan. J. heeft gelukkig genoten van zijn soep en ik merkte aan hem dat hij zich ook weer wat beter voelde. Al met al een prima geslaagde avond qua avondeten dus!
Maak jij zelf wel eens soep, of koop je liever een kant-en-klare soep van de winkel en warm je die op?
One thought on “Verse Tomatensoep: simpel, lekker en zelfs voor zieke peuters”