Hoe overleef ik de 2e zwangerschap – Week 24 t/m 26

Tweet

Ondertussen zijn we bijna aangekomen bij het 3e trimester van de tweede zwangerschap. Er viel weer genoeg te beleven de afgelopen twee weken kan ik je vertellen.

Week 24

Waarom J niet mee gaat naar het ziekenhuis

Zoals jullie in de vorige update al hebben kunnen lezen, begon deze week weer spannend. Er stond weer eens een bezoekje aan het ziekenhuis op het programma, inclusief een echo. Bij dit soort bezoekjes balen wij er toch wel van dat J zichzelf wat moeilijk bezig kan houden. Het zou mij heel leuk lijken als hij “gewoon” mee kon gaan en vol bewondering kon kijken naar de echo en de onderzoeken die uitgevoerd worden als we daar naartoe gaan. Helaas is de werkelijkheid anders en kost het teveel moeite om hem mee naar het ziekenhuis te nemen. In de kinderhoek van de wachtkamer is het nog wel interessant met het speelgoed, maar in de echoruimte en de kamer van de verloskundige is niets te doen. Hij wordt dan opstandig en wil niet goed luisteren. De echo en de afspraak verliepen prima: de kleine man groeit zoals hij zou moeten groeien en ook alle medische checks (hartslag, bloeddruk, etc.) waren prima in orde.

Ziek thuis

Nadat wij terugkwamen uit het ziekenhuis op maandag, heb ik nog verder thuis gewerkt. ‘s Middags stond er voor mijzelf nog een kort bezoekje aan de huisarts op het programma. Ik had namelijk al sinds een week last van mijn oor. Ik hoorde maar weinig aan 1 kant en dus besloot ik even te checken wat er aan de hand was. Tot mijn verbazing had ik een oorontsteking en moest ik oordruppels gebruiken. Ik dacht dat dit altijd megaveel pijn deed, maar dat viel bij mij dus gelukkig mee. Wel werd ik in de loop van de dag steeds beroerder. Ik zal jullie de details besparen, maar de WC was mijn beste vriend de komende dagen. Verder viel er dus qua zwangerschap niet zoveel te melden deze week.

Week 25

Rustig doordeweeks, maar een druk weekend

Deze week verliep eigenlijk wel heel rustig. Voor wat betreft de zwangerschap was er weinig aan de hand en ik was gelukkig ook weer helemaal hersteld. Het weekend zou een stuk spannender worden. B ging namelijk een paar dagen naar een vriendin in Spanje toe die daar woont. Een moment voor haar om even de nodige rust te pakken en een moment voor mij om wat quality time met J door te brengen. In het weekend stonden ook nog de nodige uitjes op de planning. Zo gingen wij op zaterdag naar een Open Dag op mijn vader zijn werk en op zondag gingen wij nog naar een verjaardag van familie in Rijswijk. Een prima moment om het product te reviewen waar je binnenkort meer over leest ;).

Week 26

Mama is weer terug!

Pfoe, zo’n weekendje met je 2,5 jarige zoon doorbrengen is heel leuk, maar man, wat kost dat een hoop energie. Op dit soort momenten besef ik me altijd hoe “makkelijk” wij het toch hebben dat we alles met z’n tweetjes kunnen doen. Ik kan me alleen maar indenken hoe zwaar alleenstaande ouders het af en toe hebben… Gelukkig was het al redelijk snel maandagavond. Ik had mijn telefoon afgestemd op de website van het vliegveld om te checken wanneer B zou landen. Het blijft toch altijd weer een soort van opluchting als je ziet dat ze geland is, en je een belletje krijgt dat ze weer met beide benen op de grond staat!

Lange dagen

De rest van de week bestond uit lange dagen waar we weinig tijd voor family time hadden. Bij B. speelden de nodige privézaken in de familie waardoor ze na haar werk nog veel weg was. Gelukkig werd het gedurende de week wat rustiger wat dat betreft. Op donderdag had ik nog een teamuitje met mijn werk, waardoor ik toen ook pas om 23:30 uur thuis was. Toen het vrijdag op mijn werk wat rustiger was, besloot ik dan ook maar een half dagje vrij te nemen. Heerlijk een middagje me-time: even naar de kapper en de sportschool, toch…?

Met enige spoed naar het ziekenhuis

Net toen ik thuis kwam van de kapper, kreeg ik een belletje van B. Ze was onderweg naar het ziekenhuis. Ik schrok natuurlijk ontzettend en vroeg haar wat er aan de hand was. Ze zei dat ze zich sinds donderdagavond al niet echt lekker voelde en vrijdag was het nog erger geworden. Steken in haar buik en een beetje het gevoel dat ze een soort van wee had. Geschrokken sprong ik in de auto en pikte B onderweg naar het ziekenhuis op. Toen we daar aankwamen werden we gelukkig snel geholpen. De verloskundige vroeg uitgebreid wat de klachten waren en checkte alles: hartslag en bloeddruk van B, de hartslag van de baby en de buik van B. Uit al deze tests kwam niets geks naar voren. Ook het feit dat B geen bloed of vocht verloor en zij de baby nog regelmatig goed voelde, waren voor de verloskundige voldoende om te constateren dat het (naar omstandigheden) goed ging. Ik kan me voorstellen dat B deze zwangerschap met die van J vergelijkt en dat er dan dingen anders zijn. Het zal nu op sommige punten toch anders voelen en gelukkig gaat het nu weer een stuk beter met haar. Op naar de volgende echo over een paar weken dus!

Nemen/namen jullie je andere kindje(s) mee tijdens een volgende zwangerschap naar de afspraken bij de verloskundige of kwam er iemand oppassen?