“Papa, grote bed slapen?!”

Tweet

Sinds D drie maanden geleden geboren werd is er veel veranderd. Ik had van meerdere mensen gehoord dat het stukken zwaarder zou worden en had me daar ook wel op voorbereid. Waar ik geen rekening mee had gehouden, was dat de grootste verandering de Peuter is en niet eens de baby…

Rustige Baby, drukke Peuter

Zoals jullie eerder al kondeneerder al konden lezen hebben wij een (tot nu toe), hele rustige baby. Wij zeiden vorige week nog tegen elkaar dat het op deze manier wel fijn is gegaan. Als we eerst een baby als D hadden gehad en dán zo’n druktemaker als J, hadden we het nog wat zwaarder gehad denk ik. Nu is onze Ferarri op Red Bull sowieso al handen vol, maar sinds D geboren is, is dit nog wat extremer geworden. En op zich ook wel logisch. Had hij eerst nog alle aandacht voor zichzelf, nu moet hij alle aandacht delen.

Wel of geen middagdutje?

Omdat J nu 3 jaar is, begint de periode van wel of geen middagdutje meer doen. Als J naar de kinderopvang gaat, dan slaapt hij wel altijd. Maar thuis slaapt hij steeds minder. En als hij tussen de middag nog slaapt, dan is hij ‘s avonds ook minder goed in bed te krijgen. Het naar bed gaan is sowieso echt een dingetje geworden de laatste tijd. Een paar weken terug had J nachtmerries en wilde hij niet meer in z’n eigen bed slapen…

“Papa, grote bed slapen?!”

In eerste instantie ben ik geen voorstander van J in ons bed laten slapen. Maar ik kon hem moeilijk midden in de nacht, na een nachtmerrie, in zijn eigen bed laten liggen. Ik weet nog van vroeger hoe fijn het was als je bij Papa en Mama in bed kan kruipen als je op zoek was naar je veilig voelen. Het enige probleem is dat J nogal onrustig is in bed. De volgende dag heb je blauwe plekken en een groot slaaptekort. Het feit dat hij bij ons in bed mocht slapen, triggerde wel een nieuwe periode: de “Papa, grote bed slapen?!”-periode. Vanaf toen wilde J elke avond in ons bed slapen en het naar bed gaan werd een heuse strijd.

Allerlei excuses

Vanaf het moment dat J richting bed gaat, probeert hij allerlei excuses te verzinnen om het slapen uit te stellen. Het begint met de hoeveelheid boekjes lezen. Vervolgens wil meneer wat water drinken en moet hij daarna nog naar de wc. Dat laatste moeten we dan wel in meegaan, maar hij weet dat heel goed uit te spelen. Sinds een aantal dagen zegt hij dan ook nog dat hij bang is en dat een van ons dan op de schommelstoel in zijn kamer moet gaan zitten. Als we dat niet doen, klimt hij uit z’n bed en komt hij naar ons toe. Het gevolg: een aantal dagen toch maar toegegeven waardoor het hele bedritueel letterlijk 2 uur (of langer duurde). Tot gisterenavond, toen was ik er helemaal klaar mee. Ik wil ook nog wat aan mijn avond hebben…

Volhouden

Ik klaagde maar weer even bij Kimberley (gratis volgtip 😉 ). Qua kinderen hebben wij een beetje dezelfde situatie: 1 peuter en 1 baby. Daardoor kunnen we mooi tips (en frustraties) uitwisselen. Toen ik vertelde over het slaapdebacle, had zij nog wel een tip die ze thuis ook gebruikt. Zeg hem twee keer om naar bed te gaan en leg hem in bed. Dit is de methode die Jo Frost blijkbaar gebruikt. Alle keren daarna gewoon in bed leggen zonder hem aan te kijken of iets te zeggen. Ik ben er nu achter hoe creatief J eigenlijk is. Nadat ik hem letterlijk iets van 70 keer opnieuw in bed gelegd heb, heb ik alle excuses/verhalen voorbij horen komen.

De excuses/verhalen

Tijdens de militaire actie om J in bed te leggen zonder iets te zeggen/zonder hem aan te kijken, kwam hij op de volgende excuses/verhalen:

• “Papa, stoel zitten”
• Slaan met de deuren
• “Papa, J honger”
• Zijn Papa slaan
• “Papa, J beetje water”
• Rolluik open maken
• Ventilator aan/uit/harder/zachter
• “Papa, J hoofdje pijn”
• Licht aan/uit
• “Papa, J buikpijn”
• Op de grond zitten als ik hem in bed leg
• “Papa, grote bed?!”
• Op de grond liggen als ik hem in bed leg
• “Papa, J niet moe”
• “Papa, J beneden toe”

En dan zijn er vast nog dingen die ik vergeet… Het grappige was dat je telkens veranderingen opmerkt. Hij probeert dus elke keer iets om te kijken of dat je triggerd.

Bij bepaalde dingen meegaan

We hadden voor onszelf besloten dat we bij bepaalde dingen wel mee zouden gaan. Als hij het koud had, zouden we hem wel een shirt aan doen, en na al het geschreeuw en geren had hij het erg warm. Daarom hebben we hem op een gegeven moment zijn pyjama aangegeven en hem een bekertje water gegeven. Langzaamaan begon hij het op te geven en na een uur “vechten” lag hij bijna uit zichzelf in bed. Na nog 2 keer hem in bed leggen, bleef hij echt liggen 😱. Nadat hij in slaap viel, heeft hij tot 7:45 uur geslapen; het lijkt dus echt te werken

Nu is het natuurlijk maar afwachten hoe het de komende dagen gaat lopen, maar dit was al hoopvol! Hebben jullie ook zo’n gedoe gehad met naar bed gaan van je kind(eren)?