Hoe overleef ik de 2e zwangerschap – week 0 t/m 8

Tweet

Een week of 3 geleden kwamen wij erachter dat vrouwlief zwanger is. Nu is het tijd geworden om jullie op de hoogte te houden van alles wat we mee (gaan) maken in deze mooie periode. Vanaf nu komt er om de vrijdag een nieuwe aflevering van deze rubriek online waar ik jullie meeneem in onze belevenissen. In deze eerste aflevering neem ik jullie mee in de eerste 8 weken van de zwangerschap.

Week 1: Vaderschapsdementie

Volgens de verloskundige start de zwangerschap de eerste dag na die maandelijkse periode. Dit is nu ongeveer 8 weken geleden, rond 2e Pinksterdag. Gek genoeg kan ik me echt niet meer herinneren wat we überhaupt rond die periode hebben gedaan. Ik weet niet hoe dat met jullie gaat, maar ik heb al moeite met te herinneren wat we eerder deze week gegeten hebben. Ze praten altijd wel over zwangerschapsdementie bij vrouwen, maar volgens mij heb ik een ander probleem. Ik noem het Vaderschapsdementie.

Week 2: Eisprong en ambtenaren

Ik moest het even nazoeken in de “Tuurlijk schatje” app, maar week 2 is de week waar het allemaal gebeurt. In de 2e week vindt namelijk de eisprong plaats! Het moment dat de zwangerschap eigenlijk “echt” begint. Wat wij deze week nog meer deden? Ik ging gezellig bij mijn ambtenaren vrienden op bezoek om een project op de rails te helpen. Dit project loopt al ruim 2,5 jaar, maar wordt continu stil gelegd; echte ambtenaren zeg maar. Verder was het best wel een spannende week. Niet omdat ik wist dat vrouwlief zwanger zou worden (dat wist ik natuurlijk nog niet :p). Nee, die week zou ik de laatste sessie van mijn nieuwe tattoo hebben. Na al twee x flink afgezien te hebben voor 5 uur, was het deze week tijd voor een laatste sessie van ongeveer 3,5 uur. Het kostte de nodige pijn en moeite, maar het was het zeker waard!

Week 3: Embryo en uit eten op de Trouwdag

In de 3e week van de zwangerschap is je kleine spruit (als het goed is) ingenesteld. Vanaf dit moment noemen ze dat kleintje een embryo. In deze week stond onze Trouwdag op de planning. Niet dat je zoiets kunt plannen, maar 3 jaar geleden besloot ik mij voorgoed aan de ketting te leggen. Nu, 3 jaar later, was het tijd om dit weer eens te vieren. Dit deden we dan ook uitgebreid en op een verrassende manier: wij gingen uit eten bij de Afghaan. In eerste instantie was ik een beetje terughoudend, maar wauw, wat heb ik lekker gegeten daar! Zeker een aanrader als je dit nog nooit geprobeerd hebt!

Week 4: Zwanger naar de Efteling

In week 4 zou je er al achter kunnen komen dat je (opnieuw) Papa gaat worden. Een test zou vanaf deze week een positieve uitslag kunnen geven. Maar ja, wisten wij veel?! Deze week stond er een dagje Efteling op de planning. Als ik zo terugdenk aan dat dagje, had ik me toch al eens achter mijn oren moeten krabben. Vrouwlief had totaal geen behoefte om in een attractie te gaan, terwijl ze vroeger weg was van alles wat hard ging en spannend is. Daarnaast was ze de hele dag “on the hunt” voor Fast Food. Hmm, achteraf is het makkelijk conclusies trekken hè… Gelukkig hebben we een hele leuk dag gehad met supermooi weer, zoals je in deze blog/vlog kunt lezen/zien!

Week 5: Osteopaat en een kloppend hartje

In de 5e week van de zwangerschap begint het hartje van de kleine man/vrouw te kloppen. Een magisch moment, waar je (helaas) niets van meekrijgt. Ook waren wij er nog steeds niet achter dat vrouwlief zwanger was. Ondanks dat ik toch al meerdere keren had aangegeven dat ze een zwangerschapstest moest doen, bleef de dame in kwestie ervan overtuigd dat het haar schildklierproblemen waren. In deze week gingen we ook weer eens met J. naar de Osteopaat. J. had erg veel moeite om in slaap te vallen ‘s avonds en werd vaak midden in de nacht wakker en wilde dan niet slapen. Dit hield vaak 2-3 uur aan en daar waren we wel een beetje klaar mee. De Osteopaat gaf aan dat J. zijn bekken niet helemaal lekker in balans waren en heeft hem daaraan “behandeld”. Als “Nuchtere Nederlander” blijft het vaak nog een beetje lastig te bevatten dat het behandelen toch echt werkt, ondanks dat het lijkt alsof die man niets doet…

Week 6: DE test en het ziekenhuisbezoek

Nadat ik de hele dag training had gegeven bij een klant in Limburg, was het dan ‘s avonds ein-de-lijk zo ver. Vrouwlief had overdag een zwangerschapstest gehaald en we besloten ‘s avonds te kijken of het dan echt zo zou zijn. Wij konden het ons allebei niet voorstellen, gezien de problemen met vrouwlief haar schildklier. Bij die schildklierproblemen was de kans op een zwangerschap namelijk niet bepaald groot. Na een paar minuten wachten ging vrouwlief op de test kijken en zag ik tranen over haar wangen lopen. Ik wist genoeg, ik ga weer Papa worden! De controlfreak die ik ben, zorgde er wel meteen voor dat ik me overal zorgen om ging maken. Ik commandeerde vrouwlief dat ze de volgende dag direct met de huisarts, het ziekenhuis en de verloskundige zou bellen om alles te regelen. Vooral het ziekenhuis was belangrijk, gezien de eerste afspraak met de internist pas half juli zou zijn. Gelukkig snapte de internist de situatie volledig en konden we vrijdag al terecht. Vrouwlief kreeg lage dosering medicijnen om de werking van haar schildklier te vertragen en 4 weken later moeten we weer op controle komen.

Week 7: Work, work, work

Ken je dat liedje van Rihanna: Work? Nou, ik voelde me deze week alsof ik alleen maar aan het werk was. Het begon met 2 dagen training en een hotelovernachting in Emmeloord. Vervolgens een dag bij mijn favoriete ambtenaren met aansluitend een meeting op het werk tot half 8 (!) ‘s avonds. Ook in de buik van vrouwlief wordt er hard gewerkt in deze periode. In week 7 wordt namelijk als een begin gemaakt met ellebogen, handen, knieën, etc. Genoeg te beleven in huize Tips voor Papa’s dus!

Week 8: Hormonen en een gezellig feestje

Volgens de “Tuurlijk schatje” app is het deze week feest qua “horrormonen” in het lijf van de vrouw. Volgens de app kun je je meisje en haar hormonen beter af en toe even alleen laten. Kwam het nou precies zo uit, dat ik met het werk een heerlijk beach party aan zee had, inclusief overnachting! Maar hoe mis had ik het kunnen hebben… In plaats van heerlijk rustig aan te doen, moest alle spanning er even uit. Het gevolg was dat ik wakker werd met het gevoel dat er 5 vrachtwagens over mijn hoofd waren gereden. Gelukkig mocht ik als kers op de taart ook nog 150 km naar huis toe rijden. Maar goed, zoals mijn vader vroeger altijd zei: ‘s Avonds een vent, ‘s ochtends ook een vent! Zonder te klagen reed ik naar huis en was ik blij om mijn zoon en vrouw weer te zien!

Zo, dit was deel 1 van de nieuwe rubriek: Hoe overleef ik de 2e zwangeschap. Hoe heb jij de eerste weken van de zwangerschap (van je vriendin/vrouw) beleefd?