Help, mijn kind slaapt niet!

Tweet

Het is ongeveer het eerste waar je op gewezen wordt als je vertelt dat je Papa (en Mama) wordt: “Nou, geniet nog maar van je nachtrust zo lang je kunt”. Een waarschuwing die ik, met de ervaring die ik nu heb, iets serieuzer had moeten nemen…

Nachtritme

Nu heb ik zelf niet zo heel veel slaap nodig (denk ik). Voordat J geboren werd, kwam ik sowieso al nooit aan 8 uur slaap op een nacht. Ik denk dat ik gemiddeld tussen de 6 en 7 uur slaap had, en daar kon ik mijzelf prima mee redden. Ik ben nooit echt een uitslaper geweest. Als ik vroeger ging stappen en ik om 5 uur thuis kwam, stond ik eigenlijk zonder problemen weer rond een uur of 11 naast mijn bed; inclusief een kater, dat dan weer wel. Sinds ik in het werkende leven terecht ben gekomen, gaat mijn wekker eigenlijk standaard tussen 6 en half 7. Nadeel daarvan is wel dat je lijf zich hieraan aan gaat passen en je in het weekend dus ook rond deze tijd wakker bent. Het voordeel dat ik dacht te hebben, was dat het krijgen van een kind dus niet zoveel impact op mijn slaap(ritme) zou hebben; Boy, was I wrong…

Gebroken nachten

Ondanks dat ik niet zoveel slaap nodig heb, blijkt het dat ik die slaap wel aaneengesloten moet hebben. Daar was dan ook meteen het probleem toen J geboren werd. Gemiddeld 4 tot 5 keer per nacht wakker worden bleek ik toch een stuk minder goed te kunnen handelen dan ik dacht. Met wallen tot aan mijn knieën moest ik de eerste maanden proberen zo productief mogelijk te zijn op mijn werk. Ik besloot ook om eerder naar bed te gaan: rond een uur of 22 in plaats van tussen half 12 en 12 uur. Dit werkte helaas niet heel erg, omdat het probleem er meer in zat dat je niet echt in een diepe slaap kunt komen.

Mijn baby slaapt niet door

Van tevoren weet je dat de eerste weken/maanden heel zwaar zullen worden met een baby. Je kleintje moet ’s nachts nog voedingen krijgen. In die eerste paar weken kon ik “gelukkig” blijven liggen, omdat B nog borstvoeding gaf. Zij wilde deze nachtvoeding niet kolven en daardoor moest zij dus elke nacht opstaan. Wat ik echter niet verwacht had, was dat J de eerste 9 (!) maanden niet door zou slapen. We waren helemaal gebroken toen we besloten om te kijken wat er aan de hand was. Zelfs wij hadden wel door dat dit toch niet helemaal normaal was.

De Osteopaat

En toen besloten wij om eens een bezoekje aan de Osteopaat te brengen. In eerste instantie was ik wat sceptisch, omdat de Osteopaat fysiek “niets” lijkt te doen. Hij liep met J op zijn arm een beetje rond door de kamer van de praktijk, en hield hem vast bij zijn buik. Daarna mocht J nog op de behandeltafel liggen en hield de Osteopaat zijn hoofd vast; ook hier niets “fysieks” te zien. Na een behandeling van een uur en een hoop geld lichter (Osteopathie wordt maar gedeeltelijk vergoed door een aanvullende verzekering), gingen wij naar huis. En, tegen mijn verwachting in, sliep J gewoon de 2 opeenvolgende weken ’s nachts door!

Probleem opgelost?

Waren hiermee dan ook de problemen helemaal opgelost? Nee, helaas niet. De eerste weken ging het een stuk beter, maar langzaamaan werd hij toch weer regelmatig wakker. We besloten terug te gaan en de blokkade, die achter zijn oog zat, was helaas nog niet helemaal weg. Na nog een paar behandelingen ging het gelukkig weer een stuk beter. En toen werd J 2 jaar oud..

Een groot bed een probleem?

Toen J zijn 2^e verjaardag vierde, kreeg hij van ons een nieuw bed cadeau. Hij was ondertussen zo groot, dat hij niet meer in zijn ledikant paste. De eerste 2 weken ging het slapen in het nieuwe bed boven verwachting goed. Hij had nog wel wat moeite om in zijn bed te blijven liggen als hij naar bed ging, maar als hij eenmaal lag, ging het prima. Na 2 weken werd hij ineens toch weer meerdere keren per nacht wakker. Het begon dan met een beetje jammeren, vervolgens riep hij dat hij melk wilde hebben en, als we dan niet reageerden, zette hij het op een schreeuwen. We konden hem dan wel weer rustig krijgen, maar waren weer terug bij af: meerdere keren per nacht wakker…

Verlatingsangst, bang voor het donker, of iets anders

Niet alleen werd J weer vaker midden in de nacht wakker, maar nu was er ook een probleem als wij zijn slaapkamer uit gingen. Hij bleef maar roepen om Papa en Mama en wilde dat wij bij hem in bed kwamen liggen. We mochten echt de kamer niet uit voordat hij echt sliep. Dit zorgde voor nogal wat avonden dat ik of B een uur of langer op zijn kamer moesten wachten. Gelukkig was daar Lein met een aantal handige tips. Ze zei dat we het beste eerst dicht bij zijn bed moesten gaan zitten en elke avond iets verder er vanaf. Op die manier kan hij er aan wennen dat we weggaan als hij gaat slapen. Zo gezegd, zo gedaan en na een week of 2 stonden wij al op de gang als hij ging slapen. J wilde wel dan controleren of we op de gang stonden en moest dan altijd nog een paar keer roepen of wij er nog waren.

Op dit moment alles koek en ei?

Na een paar weken konden we hem weer “normaal” in bed leggen en lekker rustig naar beneden gaan. Wat we ook gemerkt hebben is dat een vast patroon wonderen doet. Op dit moment houden we het volgende ritueel aan: Eerst douchen, vervolgens tandenpoetsen, pyjama en slaapzak aan, een boekje lezen op schoot met een flesje melk, in bed en nog 1 klein boekje lezen en dan gaan slapen. Als ik hem dan een nachtkus geef, vraagt hij wel altijd “Deur open” en dan stel ik hem gerust dat de deur op een kier blijft staan en hij altijd even kan roepen als er iets aan de hand is. Tot nu toe werkt dit echt prima en krijgen wij weer een normale nachtrust! Ik vrees dat hier vanaf Februari wel weer verandering in gaat komen…

Heeft jouw kindje ook last met in slaap komen en hoe hebben jullie dit aangepakt?