Het schijnt nogal een dingetje te zijn: een tweede kind krijgen. Voor ons was het al redelijk snel duidelijk, mocht het allemaal goed gaan met J, dan wilden wij niet al te lang wachten met een tweede kindje. Dit kun je natuurlijk wel willen, maar het moet eerst nog eens allemaal lukken. Zeker in deze week, de week van de vruchtbaarheid, komen er op mijn tijdlijnen een hoop moeilijke verhalen voorbij. Stellen die graag een kindje willen, maar waar het allemaal niet zo vanzelfsprekend is. Dit is dus bij 1 op de 6 stellen het geval.
Inhoudsopgave
Maar hoe zit dat dan bij ons?
Ondertussen zijn B en ik al ruim 11 jaar bij elkaar. In die periode hebben wij het uitgebreid gehad over wanneer wij kinderen wilden. Dat wij kinderen wilden, wisten wij al vrij vroeg in onze relatie. Niks leek mij mooier dan zo’n klein hummeltje te zien opgroeien tot een grote sterke kerel (ja, toen wist ik al dat ik graag een jongen wilde). Toen wij een aantal jaren bij elkaar waren, werd B opeens niet ongesteld. Omdat ze wat dat betreft niet heel regelmatig is, maakten we ons nog niet echt zorgen erover. Toen ze een week of 2 later alsnog ongesteld leek te worden, dachten we dat er niet zoveel aan de hand was. Het voelde toch niet helemaal goed, dus ging ze even bij de dokter langs. Na een testje, bleek dat ze toen toch echt zwanger was, maar dat ze een miskraam had gehad. Blijkbaar komt dit bij heel veel vrouwen voor, hoorde ik laatst. Ik vroeg me toen af of dit verder nog invloed zou gaan hebben; zouden wij die 1 op de 6 zijn?
Echt toe aan kinderen?
Net voor het moment van de miskraam hadden wij al goed gesproken over het feit of we wel echt toe waren aan kinderen. We waren toen al verloofd, maar B wilde het liefste nog even wachten tot we getrouwd waren. Op dat moment waren we dan ook nog niet echt aan het proberen om zwanger te worden. De miskraam was echter wel een teken dat B wel zwanger kon worden. Met haar medische verleden, hadden de doktoren al aangegeven dat ze eigenlijk voor haar 30e kinderen zou moeten krijgen, om het allemaal goed en soepel te laten verlopen. Een paar maanden voordat we trouwden, stopte ze dan ook met de pil. Op die manier zou ze helemaal van die hormonen af zijn als we getrouwd waren. Op dat moment wisten wij allebei dat we écht toe waren aan kinderen.
Zijn wij dan 1 op de 6?
Nadat we getrouwd waren, gingen we heerlijk op huwelijksreis naar Thailand. We hebben echt genoten van de hele reis en hebben heerlijk wijntjes gedronken en allerlei verschillende dingen gegeten. Toen we terugkwamen, deed B toch maar even een test om te kijken of ze zwanger was. Dit bleek niet het geval. Aan de ene kant baalde ik wel, want ik had het wel heel bijzonder gevonden, maar aan de andere kant was het gezien de drank en het “vreemde” eten niet eens zo verkeerd. We zouden de komende weken/maanden even aankijken hoe het zou gaan met het zwanger worden. Als het daarna nog niet gelukt was, zouden we toch eens moeten kijken wat voor mogelijkheden er zijn om dit te helpen.
Toch snel zwanger
En toen was het ergens in juli. We waren net een paar weken terug uit Thailand en B voelde zich niet zo lekker. Aangezien we een paar weken daarvoor nog een zwangerschapstest hadden gedaan, kon ik me niet voorstellen dat het toch zover was. Toen de misselijkheid maar niet weg ging, en B een vreemd gevoel in haar buik had, besloot ze toch maar een test te halen. Erg lang hoefden ze niet te wachten; binnen een halve minuut knalde er een positieve streep van de test af. Waarom ik zeg dat zij besloot om maar een test te halen en te doen? Ik wist er namelijk niets van af! Die dag kreeg ik, midden op de dag ineens een belletje op mijn werk: “Hoi Papa”. Ik, zo naïef als ik kan zijn, zei: “Heb je een verkeerd nummer gedraaid?”. B begon te lachen en vertelde me van de test. Ik twijfelde geen moment en zei tegen mijn baas dat ik naar huis ging en daar verder ging werken. Ik heb nog nooit zo’n spanning gevoeld toen ik naar huis toe reed.
Een tweede kindje?
En toen was daar het moment dat J 2 jaar oud werd. Zoals ik eerder al vertelde kregen wij al regelmatig de vraag of wij een tweede kindje wilden en wanneer. Omdat B voor de eerste zwangerschap een miskraam had gehad, waren we hier nog wat terughoudend in. Wij wilden allebei wel graag een tweede kindje, maar zou het deze 2e keer weer zo makkelijk gaan? Gezien de schildklierproblemen zou dit, sowieso het komende jaar, heel lastig worden. Tot die gekke dinsdag in juni; toen ik tegen B zei: “Zou je niet toch een zwangerschapstest doen, je voelt je zo vreemd”. Het moment dat ze toch weer eens naar mij luisterde en we weer een positieve test te zien kregen. Dat moment waarop wij beseften dat deze zwangerschap wel eens heel anders zou worden dan de zwangerschap van J. Tegen alle verwachtingen in worden wij toch weer Papa en Mama. Ondanks alle extra medische controles, ziet alles er nog steeds heel goed uit en rekenen wij ons rijk dat we weer een kindje mogen verwelkomen. Voor alle Papa’s en Mama’s (to be) die wel tot de “1 op de 6” horen, hoop ik dat zij ook snel hun droom werkelijkheid zien worden. Zo’n week van de vruchtbaarheid is een heel mooi moment om duidelijk te maken dat zwanger raken niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is!
Wist jij van het bestaan van de week van de vruchtbaarheid? En wist jij dat zwanger woorden voor 1 op de 6 niet vanzelfsprekend is?
One thought on “Zijn wij 1 op de 6? – De week van de vruchtbaarheid”